Χαιρετισμός Γρηγόρη Γρηγ. Λαμπράκη για την Εκεχειρία

Κυρίες και Κύριοι,  το Ίδρυμα «Γρηγόρης Λαμπράκης» συμμετέχει στον φετινό Δρόμο Εκεχειρίας και στις επιμέρους εκδηλώσεις που διοργανώνει η «Συμπολιτεία Ολυμπίας», πιστό στις ιδρυτικές του αρχές, στην αφοσίωση στο πανανθρώπινο αίτημα για Ειρήνη και στο μήνυμα που έστειλε με τη ζωή, την πολιτική δράση, τις αθλητικές και τις επιστημονικές επιδόσεις του ο πατέρας μου, ο «Μαραθωνοδρόμος της Ειρήνης», βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης.

Αφοσιωμένοι στην παρακαταθήκη του, που παραμένει ζωντανή αν και έχει περάσει

πάνω από μισός αιώνας από εκείνη την τρομερή 22^α Μαΐου 1963, όταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης έπεφτε νεκρός, δολοφονημένος, στη Θεσσαλονίκη, υψώνουμε και πάλι τη φωνή μας κατά του πολέμου και υπέρ της Εκεχειρίας.

Λυπάμαι που τόσα χρόνια μετά από εκείνη την Κυριακή, 21 Απριλίου του 1963, όταν ο Γρηγόρης Λαμπράκης πραγματοποιούσε μόνος του την Πρώτη Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης, η Ειρήνη παραμένει ζητούμενο σε όλον τον κόσμο και κυρίως στη Συρία.

Αλλά και χαίρομαι που σήμερα χιλιάδες άνθρωποι κινητοποιούνται υπέρ της Ειρήνης και ακολουθούν τα βήματα του Γρηγόρη Λαμπράκη στους ειρηνικούς δρόμους της Εκεχειρίας.

Στη διάρκεια της Κατοχής ο Λαμπράκης διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Σήμερα, χρειάζεται δυστυχώς και πάλι να υπερασπιστούμε τους αδυνάμους, τα θύματα της φτώχειας και του πολέμου.

Οι εικόνες που φτάνουν ως εμάς από τα πεδία των μαχών του 21^ου αιώνα αποτελούν ντροπή για τον πολιτισμό μας. Τα μεγαλύτερα θύματα παραμένουν οι άμαχοι και τα παιδιά.

Αλλά οι ιδέες για τις οποίες ο Γρηγόρης Λαμπράκης αγωνίστηκε, παραμένουν ζωντανές και μας δείχνουν το δρόμο.

Κλείνω τη σύντομη αυτή παρέμβασή μου, θυμίζοντας σε όλους πως εκείνο το μαγιάτικο βράδυ του 1963, ο άνθρωπος που προχώρησε προς το σταυροδρόμι όπου ενέδρευε ο θάνατος, είχε ολοκληρώσει την ομιλία του με τη φράση: Μακάριοι οι Ειρηνοποιοί…